Μέσα στη 2η καραντίνα και πλησιάζοντας τα Χριστούγεννα, όλα ήταν διαφορετικά.
Αίθουσες άδειες, χρωματιστά χαρτιά, χρυσόσκονη, στις θέσεις τους. Άγιος Βασίλης, ξωτικά, δώρα και κάρτες και μελομακάρονα, στα ντουλάπια.Τότε γεννήθηκε μια ιδέα…
Να μοιραστούμε τις ευχές μας με όλο τον κόσμο. Με μικρούς και με μεγάλους. Με γνωστούς και αγνώστους. Με όποιον περνούσε από το σχολείο μας. Ζητήσαμε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν, 1, 2, 3 ευχές, όσες ήθελαν. Να γράψουν επάνω την ευχή για όλο τον κόσμο και να μας στείλουν φωτογραφία στο email του σχολείου.
Και όλα άλλαξαν. Όλα ξεκίνησαν.
Το μέιλ γέμισε. Εμείς κάναμε σμικρύνσεις, τυπώσαμε, πλαστικοποιήσαμε και περάσαμε κορδελάκια, για να μπορούν να κρεμαστούν όλες αυτές οι ευχές. Πού; Στα κάγκελα του σχολείου μας. Κρεμάσαμε παντού ευχές, για να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο.
Η αγάπη, τα χαμόγελα, η χαρά, η ειρήνη, η υγεία στόλισαν όλο το σχολείο μας και μπορούσε κάθε παιδί και κάθε περαστικός, να περάσει, να ξεκρεμάσει όποια ευχή ήθελε και να την πάρει μαζί του, για να στολίσει το δικό του δέντρο.
Στην πόρτα του σχολείου μας, ένας μεγάλος χιονάνθρωπος περίμενε τα παιδιά με ένα κουτί, για να ρίξουν εκεί ζωγραφιές, γράμματα, για τους συμμαθητές, τις δασκάλες, για να τα μαζέψουμε και να τα διαβάσουμε όταν πάλι θα συναντηθούμε.
Κι έτσι έγινε.
Τον κόσμο μας τον φανταστήκαμε λίγο καλύτερο.
Τον ονειρευτήκαμε πιο χαρούμενο.
Τον ζωντανέψαμε μέσα από τις ευχές μας.
Καλή αρχή
ΑπάντησηΔιαγραφή